Blauwe koolstof: Uitdagingen en stappen voorwaarts voor koolstofboekhouding in mariene milieus

Een recente studie getiteld Counting (on) blue carbon-Challenges and ways forward for carbon accounting of ecosystem-based carbon removal in marine environments van Nadine Mengis, Allanah Paul en Mar Fernández-Méndez benadrukt de noodzaak van negatieve emissies via koolstofdioxideverwijderingsmaatregelen (CDR) om ambitieuze mitigatiedoelen te bereiken. Met name ecosysteemgebaseerde CDR-maatregelen zijn momenteel de focus van nationale netto-nul-strategieën en nieuwe koolstofcrediteringinspanningen.

Opties voor blauwe kooldioxideverwijdering (blueCDR) zijn antropogene activiteiten die tot doel hebben dergelijke ecosysteemgebaseerde koolstofputten in het mariene milieu te versterken. De bescherming en het behoud van bestaande mariene ecosystemen die van nature koolstof vastleggen, vallen niet onder CDR.

Met blueCDR als voorbeeld belicht de studie de belangrijkste uitdagingen met betrekking tot het monitoren en evalueren van mariene koolstoffluxen voor koolstofcreditering. Uitdagingen die specifiek zijn voor ecosysteemgebaseerde CDR-maatregelen zijn:

• De definitie van natuurlijke koolstoffluxen als basislijn.
• Duidelijke toewijzing van antropogene CDR-signalen.
• Rekening houden met mogelijke natuurlijke of antropogene verstoringen van de koolstofvoorraad en dus een beoordeling van de duurzaamheid van de koolstofopslag.

Daarnaast zorgt het mariene milieu voor nog meer uitdagingen op het gebied van monitoring en evaluatie vanwege:

• Temporele en ruimtelijke ontkoppeling van de processen voor koolstofvastlegging en -opslag.
• Signaalverdunning vanwege de hoge connectiviteit van ecosystemen.
• Grote reeds bestaande koolstofvoorraden waardoor een door de mens veroorzaakte toename van de koolstofvoorraden nog moeilijker te kwantificeren is.

Om de wetenschappelijke nauwkeurigheid te vergroten en de additionaliteit van uitgegeven koolstofcredits te garanderen, steunen de auteurs de huidige trend om de monitoring te richten op koolstofvastlegging in plaats van op vastleggingsprocessen, en op het vaststellen van een basislijn voor natuurlijke koolstofvastlegging in diverse mariene ecosystemen. Tot slot geloven ze dat de geloofwaardigheid zal toenemen als koolstofkredieten in de loop van de tijd dynamisch worden aangepast.