Hoe veranderingen in het leven lichamelijke activiteit beïnvloeden: Een onderzoek onder jongvolwassenen

Achtergrond

• Lichamelijke activiteit (PA) is een fluctuerend gedrag dat kan veranderen gedurende de levensloop door de ervaring van levensgebeurtenissen en transities.
• Levensgebeurtenissen zijn discrete gebeurtenissen die de normale routine verstoren, zoals verhuizen, afstuderen of uit elkaar gaan.
• Transities zijn langetermijnprocessen van aanpassing en aanpassing aan nieuwe situaties, zoals ouder worden, een carrière starten of met pensioen gaan.
• Levensgebeurtenissen en transities kunnen positieve of negatieve effecten hebben op PA, afhankelijk van de hulpbronnen, copingstrategieën en sociale steun van het individu.
• Eerdere studies hebben zich meestal gericht op specifieke levensgebeurtenissen of overgangen, zoals zwangerschap, huwelijk of werkloosheid, en hun invloed op PA.
• Er is echter een gebrek aan onderzoek dat de patronen en dynamiek van PA-veranderingen bij verschillende soorten levensgebeurtenissen en -overgangen onderzoekt, vooral bij jongvolwassenen die in hun levensloop met meerdere en uiteenlopende uitdagingen te maken krijgen.

Methoden

• De auteurs voerden een kwalitatieve studie uit met 20 jongvolwassenen (10 mannen en 10 vrouwen) in de leeftijd van 18 tot 35 jaar die in de afgelopen twee jaar minstens één kritieke levensgebeurtenis of overgang hadden meegemaakt die hun PA beïnvloedde.
• De deelnemers werden gerekruteerd uit verschillende settings, zoals universiteiten, sportclubs of sociale mediaplatforms, en hadden verschillende niveaus van PA en sportbetrokkenheid.
• De auteurs hielden semi-gestructureerde interviews met de deelnemers, waarbij ze open vragen gebruikten om hun verhalen over PA-veranderingen in relatie tot hun levensgebeurtenissen en transities te achterhalen.
• De auteurs analyseerden de gegevens met behulp van een reflexieve thematische analyse, waarbij ze thema's en patronen identificeerden die voortkwamen uit de ervaringen van de deelnemers.

Resultaten

De auteurs identificeerden vier hoofdthema's die de manieren van fysieke (in)activiteit van de deelnemers weergaven:

• Heroriëntatie: Dit thema betrof deelnemers die hun PA-gedrag veranderden als gevolg van een verschuiving in hun persoonlijke waarden, doelen of identiteit. Sommige deelnemers begonnen of verhoogden bijvoorbeeld hun PA nadat ze zich realiseerden dat het goed was voor hun gezondheid, welzijn of gevoel van eigenwaarde. Anderen verminderden of stopten hun PA nadat ze hun interesse, motivatie of plezier in hun eerdere activiteiten verloren.
• Reorganisatie: Dit thema betrof deelnemers die hun PA-gedrag veranderden door een verandering in hun dagelijkse routine, structuur of omgeving. Sommige deelnemers begonnen of verhoogden bijvoorbeeld hun PA nadat ze meer tijd, flexibiliteit of mogelijkheden hadden gevonden in hun nieuwe schema of locatie. Anderen verminderden of stopten hun PA nadat ze meer beperkingen, stress of afleiding ondervonden in hun nieuwe situatie.
• Herstel: Bij dit thema ging het om deelnemers die hun PA-gedrag veranderden als gevolg van een fysieke of psychische blessure of ziekte. Sommige deelnemers begonnen of verhoogden hun PA bijvoorbeeld nadat ze hersteld waren van hun aandoening of het gebruikten als een copingmechanisme. Anderen verminderden of stopten hun PA na pijn, vermoeidheid of depressie.
• Relaties: Dit thema betrof deelnemers die hun PA-gedrag veranderden als gevolg van een verandering in hun sociale netwerk of interacties. Sommige deelnemers begonnen of verhoogden bijvoorbeeld hun PA nadat ze nieuwe vrienden, partners of rolmodellen hadden gevonden die hen inspireerden of steunden. Anderen verminderden of stopten hun PA nadat ze het contact, vertrouwen of de compatibiliteit met hun vorige metgezellen hadden verloren.

De auteurs ontdekten ook dat de PA-veranderingen van de deelnemers werden beïnvloed door verschillende factoren die de effecten van levensgebeurtenissen en transities modereerden:

• Resources: Deze omvatten persoonlijke factoren zoals vaardigheden, kennis, vertrouwen en motivatie; materiële factoren zoals uitrusting, faciliteiten en financiën; en temporele factoren zoals beschikbaarheid en flexibiliteit van tijd.

• Beheersingsstrategieën**: Deze omvatten cognitieve strategieën zoals herkaderen, plannen en doelen stellen; gedragsstrategieën zoals informatie zoeken, advies, of feedback; en emotionele strategieën zoals het uiten van gevoelens, steun zoeken, of frustratie afreageren.

• Sociale ondersteuning: Dit omvatte instrumentele ondersteuning zoals het bieden van praktische hulp, advies, of feedback; emotionele steun zoals het bieden van empathie, aanmoediging, of troost; en steun in de vorm van gezelschap, zoals het bieden van gezelschap, vriendschap, of plezier.

• De auteurs merkten ook op dat de PA-veranderingen van de deelnemers niet lineair of stabiel waren, maar eerder dynamisch en fluctuerend in de tijd, afhankelijk van het samenspel van deze factoren.

Conclusie

De auteurs concluderen dat levensgebeurtenissen en transities een significante invloed kunnen hebben op het PA-gedrag van jongvolwassenen, maar de richting en grootte van deze invloeden variëren afhankelijk van de